Το Χαλικούτι καλωσορίζει το Σεπτέμβρη μήνα με τους ήχους της λύρας και του λαούτο σε ένα βράδυ δια χειρός και φωνής Άρη Πρεβεζάνου και Στέλιου Μυλωνάκη. Κυριακή, 4 του Σεπτέμβρη στις 20:30
Tag Archives: χαλικουτι
Η Αλίκη είχε αρχίσει να βαριέται έτσι που καθόταν πάνω στο χορτάρι… και είπε να περάσει από τον πεζόδρομο
To Χαλικούτι παρουσιάζει την Θεατρική Ομάδα Τσόκαρα και το έργο :
εμπνευσμένο από την Αλίκη στη Xώρα των Θαυμάτων του LewisCarroll
Μια παράσταση για την Φαντασία, την Ενηλικίωση και την Απελευθέρωση απόκάθε μορφή καταπίεσης.
Η Αλίκη με οδηγό και σύμμαχο την παιδική της φαντασία, ταξιδεύει σε εναν κόσμο που ακροβατεί μεταξύ παράλογου και θαυμαστού. Σε εναν κόσμο όπου όλα μπορούν να συμβούν.
Τι συμβαίνει όταν ένα παιδί συναντιέται με τον κόσμο των μεγάλων; Πόσα φλιτζάνια με τσάι χρειάζονται για να μπορέσεις να σταματήσεις το Χρόνο; Πόσα αναπάντητα ερωτήματα χωράνε σε ένα ταξίδι στην Χώρα των Θαυμάτων;
Η Αλίκη περιπλανάται στη Χώρα των δικών της θαυμάτων και αξιοποιεί αυτό που ο καθένας διαθέτει αλλά συχνά λησμονεί: την εσωτερική δύναμη της φαντασίας που απελευθερώνει από κάθε μορφή καταπίεσης.
Και τέλος έρχεται να μας θυμήσει ότι ακόμα κι όταν κανείς βαριέται και δεν έχει τίποτα να κάνει, δεν είναι ποτέ μόνος!
Με ζωντανή μουσική, χειροποίητες κούκλες, εικονικές ψευδαισθήσεις και τεχνικές σωματικού θεάτρου, δημιουργούμε την παράσταση μπροστά στα μάτια σας και σας καλούμε να ταξιδέψετε μαζί μας σε μέρη που ίσως δεν έχετε ακόμη φανταστεί!
Σκηνοθεσία: Ομάδα Τσόκαρα
Μετάφραση – Δραματουργική Επεξεργασία: Μελίσσα Κωτσάκη, Άρτεμις Φλέσσα
Πρωτότυπη Μουσική: Θάνος Κοσμίδης (από τους BurgerProject)
Σκηνικά – Κοστούμια: Άρτεμις Φλέσσα
Σχεδιασμός αφίσας: Θεόδωρος Κωβαίος
Βίντεο: Κωνσταντίνος Φραγκούλης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Κέλλυ Παπαδοπούλου
Βοηθός Ενδυματολόγου: Μαρία Γεωργιάδου
Παραγωγή: Ομάδα Τσόκαρα / Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία «Αντανακλάσεις»
΄Επος Γελοίον: οι τσιριτσάντσουλες για 2η χρονιά στον πεζόδρομο!
Μετά τις μαγικές θεατρικές βραδιές του περσινού καλοκαιριού στον πεζόδρομο, οι δράστες επιστρέφουν στο Χαλικούτι με μια παράσταση εμπνευσμένη από την παράδοση των τροβαδούρων.
Υπόθεση:
Όταν η αδικία έγινε θεσμός, ο Τσίρης πρόγονος, για να μην τον πνίξει το κλάμα, άρχισε να γελά και προσπαθεί να κάνει και τους συνανθρώπους του να γελούν. Αν και συχνά αυτοί που τον βλέπουν αντί να γελούν κλαίνε. Ίσως γιατί καταλαβαίνουν πως η μάσκα του κωμικού είναι φτιαγμένη από τα συντρίμμια της αδικίας.
Λίγα λόγια ακόμη…
Εμπνευσμένοι από την παράδοση των τροβαδούρων, μέσα από τραγούδια κι ιστορίες, οι Τσιριτσάντσουλες αφηγούμαστε την ιστορία του γένους μας: των τρελών, των κωμικών, των παλιάτσων, των γελωτοποιών. Ατάκτως στρατευμένοι καλλιτέχνες του λαϊκού θεάτρου, αντλούμε το υλικό μας από τους μύθους και τις παραδόσεις του λαού για να μιλήσουμε για την αιώνια πάλη του δικαίου με το άδικο και την προσδοκία των λαών για μια ζωή με ελευθερία και δικαιοσύνη
Από το Βερολίνο στο Ρέθυμνο: Έκθεση Φωτογραφίας με Γκράφιτι στο xlkti
Έκθεση φωτογραφίας με γκράφιτι από Αθήνα και Ρέθυμνο μέσα από το φακό των εργαζομένων στην κολεκτίβα Cafe Cralle (Βερολίνο). Τα έσοδα από τις Φωτογραφίες θα διατεθούν για την οικονομική ενίσχυση της 2ης ευρωμεσογειακής συνάντησης εργαζομένων που θα πραγματοποιηθεί στο κατειλημμένο εργοστάσιο της Βιο.Με στη Θεσ/νίκη.
Η έκθεση θα διαρκέσει 20 ημέρες. Το μέγεθος των φωτογραφιών είναι Α2 , το κόστος 10 ευρώ έκαστη (5ευρώ κόστος εκτύπωσης + 5 ευρώ το ποσό ενίσχυσης για Βιο.ΜΕ)
Swing Στο Χαλικούτι Με Τους Gipsy Disordah
Την Παρασκευή το Χαλικούτι υποδέχεται το Trio Gipsy Disordah στον πεζόδρομο σε μια βραδιά με … παλιά λαικά της Γαλλίας 🙂
είσοδος ελεύθερη , έξοδος αμφίβολη
Το Χαλικούτι και το Παράλογο
είναι γνωστό πως τα τελευταία 4 χρόνια λειτουργίας του καφενείου αν υπάρχει κάτι σίγουρο είναι τα last calls αυστηρά στη 01:00 π.μ
Ωστόσο η διαρκής διαπραγμάτευση με τους θαμώνες του μαγαζιού για μια πιθανή εξαίρεση/παρέκκλιση από την ανάλγητη αυτή στάση των εργαζομένων πάντα θα έχει το ενδιαφέρον της μιας και μας αναγκάζει να επιχειρηματολογήσουμε -όχι να παρακαλέσουμε (πολλές φορές ανοίγοντας τα καλά σφραγισμένα αμπάρια φαντασίας και σαγήνης).
Ο παρ άλογος επισκέπτης του περασμένου Σαββάτου δεν ήταν οπαδός της διαλεκτικής και δεν έχει αμπάρια!
Και αφού ήρθε αργά (γύρω στη 01:25) και δεν μπορούσαμε να τον εξυπηρετήσουμε , αποφάσισε να δοκιμάσει λίγο από όλα τα τραπέζια!
Με τη λεπτότητα που χαρακτηρίζει τη κομψή του ομορφιά έγλειψε μέχρι και το τελευταίο πιάτο πριν το σπάσει. Φαίνεται πως τα παξιμάδια λαδιού είναι η αδυναμία του γι αυτό την επόμενη φορά, αν θέλουμε να του προσφέρουμε κάτι, ξέρουμε.
Μετά από μια ώρα απουσίας και αφού περιηγήθηκε στο νυκτερινό Ρέθυμνο, μας ξαναεπισκέφτηκε αργά λίγο πριν το κλείσιμο , την ώρα που όλοι είχατε φύγει. Λίγο το χλιμίντρισμα. λίγο ο καλπασμός του και μια φωνή από πίσω που φώναζε “είναι αφηνιασμένο, τρέξτε να σωθείτε!” μας βρήκε κάπου σκαρφαλωμένους , να κοιτάμε το Παράλογο από ψηλά.
Τελικά είναι τόσο παράλογο να σερβίρεις μέχρι τη 01:00 ;
ΥΓ: η φωτο είναι αφιερωμένη σε όλους όσους ήταν εκεί και το μοιραστήκαμε!
Διήμερο στήριξης ΒιοΜε (2η μέρα)
ο συνεταιρισμός το Κιβώτιο ας καλεί σε ένα πραγματικό γλέντι με τους Στέλιο Ζερβό, Σταύρο Μαραγκουδάκη και Μανώλη Μανουσάκη προκειμένου να ενισχύσουμε μια σπουδαία συνεύρεση του φθινοπώρου στη θεσ.νίκη: οι εργάτες κατειλημμένων εργοστασίων από 7 διαφορετικές χώρες θα βρεθούν για πρώτη φορά μετά την Αργεντινή (2007) στο εργοστάσιο της ΒιοΜε σε ένα τριήμερο ανταλλαγής γνώσεων , εμπειριών, γιορτής και αυτο-οργάνωσης. Περισσότερα για την ευρωμεσογειακή αυτή συνάντηση στον παρακάτω σύνδεσμο.
http://
γιατί …
ΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΟΜΕ
Διημερο Στηριξης Για Τη Βιο.με
(1η Μερα): Θερινη Προβολη Στο Πεζοδρομο
Next Stop: Ουτοπία, α΄προβολή για το Ρέθυμνοντοκυμαντέρ για το κατειλημμένο εργοστάσιο της ΒιοΜε.
(91΄, ελλάδα -γερμανία, 2015, )
του Απόστολου Καρακάση
Σύνοψη : Όταν το εργοστάσιο της Βιομε κλείνε,ι η εργάτες του αποφασίζουν να κάνουν κάτι επαναστατικό για τα ελληνικά δεδομένα: να το καταλάβουν και να το λειτουργήσουν μόνοι της με τις αρχές της άμεσης δημοκρατίας. Το εγχείρημά τους, εν μέσω κρίσης, εμπνέει διεθνώς την ώρα που η πρώην εργοδότρια παρακολουθεί έκπληκτη το εργοστάσιο να μετατρέπεται σε σύμβολο ααγώνα και αξιοπρέπειας.
Την προβολή θα ακολουθήσει διαδικτυακή συνέντευξη με τον σκηνοθέτη Α. Καρακάση
το τρέιλερ:
Έκθεση ερασιτεχνικής φωτογραφίας #3 ΘΑΛΑΣΣΑ
Βγάζει η θάλασσα κρυφή φωνή —
φωνή που μπαίνει
μες στην καρδιά μας και την συγκινεί
και την ευφραίνει.
Τραγούδι τρυφερό η θάλασσα μας ψάλλει,
τραγούδι που έκαμαν τρεις ποιηταί μεγάλοι,
ο ήλιος, ο αέρας και ο ουρανός.
Το ψάλλει με την θεία της φωνή εκείνη,
όταν στους ώμους της απλώνει την γαλήνη
σαν φόρεμά της ο καιρός ο θερινός.
Φέρνει μηνύματα εις ταις ψυχαίς δροσάτα
η μελωδία της. Τα περασμένα νειάτα
θυμίζει χωρίς πίκρα και χωρίς καϋμό.
Οι περασμένοι έρωτες κρυφομιλούνε,
αισθήματα λησμονημένα ξαναζούνε
μες στων κυμάτων τον γλυκόν ανασασμό.
Τραγούδι τρυφερό η θάλασσα μας ψάλλει,
τραγούδι που έκαμαν τρεις ποιηταί μεγάλοι,
ο ήλιος, ο αέρας και ο ουρανός.
Και σαν κυττάζεις την υγρή της πεδιάδα,
σαν βλέπεις την απέραντή της πρασινάδα,
τον κάμπο της πούναι κοντά και τόσο μακρυνός,
γεμάτος με λουλούδια κίτρινα που σπέρνει
το φως σαν κηπουρός, χαρά σε παίρνει
και σε μεθά, και σε υψώνει την καρδιά.
Κι αν ήσαι νέος, μες σταις φλέβες σου θα τρέξη
της θάλασσας ο πόθος· θα σε ’πη μια λέξι
το κύμα απ’ τον έρωτά του, και θα βρέξη
με μυστική τον έρωτά σου μυρωδιά.
Βγάζει η θάλασσα κρυφή φωνή —
φωνή που μπαίνει
μες στην καρδιά μας και την συγκινεί
και την ευφραίνει.
Τραγούδι είναι, ή παράπονο πνιγμένων; —
το τραγικό παράπονο των πεθαμένων,
που σάβανό των έχουν τον ψυχρόν αφρό,
και κλαίν για ταις γυναίκες των, για τα παιδιά των,
και τους γονείς των, για την έρημη φωλιά των,
ενώ τους παραδέρνει πέλαγο πικρό,
σε βράχους και σε πέτραις κοφτεραίς τους σπρώχνει,
τους μπλέκει μες στα φύκια, τους τραβά, τους διώχνει,
κ’ εκείνοι τρέχουνε σαν νάσαν ζωντανοί
με ολάνοιχτα τα μάτια τρομαγμένα,
και με τα χέρια των άγρια, τεντωμένα,
από την αγωνία των την υστερνή.
Τραγούδι είναι, ή παράπονο πνιγμένων;—
το τραγικό παράπονο των πεθαμένων
που κοιμητήριο ποθούν χριστιανικό.
Τάφο, που συγγενείς με δάκρυα ραντίζουν,
και με λουλούδια χέρια προσφιλή στολίζουν,
και που ο ήλιος χύνει φως ζεστό κ’ ευσπλαγχνικό.
Τάφο, που ο πανάχραντος Σταυρός φυλάει,
που κάποτε κανένας ιερεύς θα παή
θυμίαμα να κάψη και να ‘πη ευχή.
Χήρα τον φέρνει που τον άνδρα της θυμάται
ή υιός, ή κάποτε και φίλος που λυπάται.
Τον πεθαμένο μνημονεύουν· και κοιμάται
πιο ήσυχα, συγχωρεμένη η ψυχή.
Κ.Π Καβάφης
(Από τα Αποκηρυγμένα, Ίκαρος 1983)
έΚΘΕΣΗ εΡΑΣΙΤΕχΝΙκήΣ φωτογραφίας #2 οχήΜαΤα ΠαΛαΙα
έκθεση ¨παλαιά οχήματα” έτοιμη για επίσκεψη. Αναμένουμε τις συμμετοχές για την επόμενη θεματική.
ευχαριστούμε πολύ όλους όσοι/ες συνεισφέρατε με τα έργα σας εντός προθεσμίας στη θεματική “Οχήματα Παλαιά”. Το είχαμε ψυχανεμιστεί πως ο κόσμος που ασχολείται με την ερασιτεχνική φωτογραφία είναι παραπάνω από αρκετός. Δείτε λοιπόν τα έργα της δεύτερης συνολικής φωτογραφικής έκφρασης στους τοίχους του καφενείου (ολοκληρωμένα από την Τρίτη) και ετοιμαστείτε για το επόμενο θέμα που είναι η ….
“Θάλασσα…” (μέσα μας , μέσα σας)
Από τα αναφωνητά του Ξενοφώντα στους στίχους του Baudelaire και από τον Ελύτη στη φαντασία του Ιούλιου Βερν, η θάλασσα “έχει μια δύναμη που επιδρά επάνω στους ανθρώπους σαν θέληση. Η θάλασσα μπορεί να υπνωτίζει” (Ε.Ίψεν).
Όμως περισσότερο από όλα το υγρό της πέπλο έχει αποτυπωθεί στον καμβά των αναμνήσεων για να μας θυμίζει κάτι.
Περιμένουμε τα έργα σας σε ανάλυση άνω του 1.5 MB (εκτύπωση δική μας) για να εκτεθούμε συλλογικά μέχρι τις 30 του Ιούνη!
Σημαντικό: στείλτε μας-αν θυμάστε- κάποια στοιχεία για τη φωτό σας : τόπο, ημερομηνία ή κάτι που θέλετε να γραφτεί.
Στείλτε στο “xalikouti@gmail.com”
ή μέσω fb
